Monochromatyczność natury człowieczej

Choć nazwiesz to głupim, to jestem - tam gdzie nie koniecznie być powinienem. Choć wydaje Ci się, że brak w tym szczerości - ja trwam. Choć powinności brakuje polotu, choć czas wydaje się grać na niekorzyść, choć działa wytoczył już los, choć niewinność nie leży gdzieś blisko...

Z rozwagą w świat patrzeć choć ciekawość sprawia, że świat wydaje się nie banalny i zmusza nas do wykonywania kroków, których normalnie byśmy nie podjęli. Czar odmienności polega na smakowaniu wszystkiego w inny sposób. Podziwianie pewnych wyjątków od reguły tworzy krąg potrzeb każdego człowieka. I gdzie tu poważne myślenie? Gdzie serca szmer? Gdzie szukać aby odnaleźć?

W mroku szukać należy, gdzie smak smakowi nie równy, gdzie grzech mówi nam dobranoc. Nocą strach ma wielkie oczy a przyjemność czai się w każdym zakamarku. Ku ciemności krzyczę, składam swoje kondolencje. Szukam po omacku, czerpiąc przyjemność z każdej chwili spędzonej poza wzrokiem tych, których języki przybijać należy do ściany. Oczarowany smakiem, oszołomiony zapachem rzucam się w stronę światła by przywitać nowy dzień. Dzień, w którym rozejdą się chmury...

Okres zamieszania, frywolnych decyzji i okrutnych błędów. Świeżość tej wiosny wgryzła się w życie. Magia okolicznych zdarzeń przyniosła spokój ducha i uczuliła wszystkie zmysły na wszędobylską nieszczerość. Zmiany, które niesie czas zdają się być mega odległe. Niecierpliwy człowiek, niecierpliwe myśli. Już człowiek chciałby zacząć od zera, już się podnieść z ziemi a nie czekać w kolejce...