Patrzcie aby widzieć...

Pokazując coś światu uczyniliśmy krok, który trwać będzie dłuższą chwilę. Wzrok innych ludzi mających na twarzach uśmiech, przeradzający się za naszymi plecami w fałsz; słowa mające na celu poznanie naszego jestestwa wypowiadane w euforii zmieniają kształt wypowiadane w innym towarzystwie; aż wreszcie uścisk dłoni bądź pocałunek w policzek cenny jak judaszowe srebrniki. Wszelkie te podchody, szepty za plecami zmierzają tylko i wyłącznie w stronę akceptacji. Ludzie nie lubią nowości i kreatywności, bo wszystko co odbiega od schematu musi być złe. Dopiero gdy poczęstuję się ich ideą, która w pewnym sensie im pasuje zaczynają podążać nową drogą. Są nienawistni nie patrząc na szczęście innych. Widoczne poświęcenie jest dla nich powodem do spojrzenia na to innymi oczami. Patrzcie aby widzieć...