Przejdź do głównej zawartości

Kiedy powiedzieć dość i czy dość jest uzasadnione...

Bywają w życiu człowieka takie momenty, w których bez kogoś obok mu źle. Czas dłuży się straszebnie a wszystko w około denerwuje. Chwile słabości zagryzamy czekoladą, nerwy koimy w wannie ciepłej wody a pod ciepłą pościelą szukamy inspiracji w muzyce. Człowiek nie ma ochoty na nic innego. Wyjście z łóżka jest karą a zrobienie czegoś prócz walki z wewnętrznym fochem graniczy z cudem... Zastanawia mnie fakt czy umysł potrzebuje odpoczynku? Czy liczy sekundy do wyjścia z pracy i się wyłącza...? Jak długo w człowieku zbiera się niechęć do pracy i myślenia. Kiedy powiedzieć dość i czy dość jest uzasadnione...
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Zachowujcie się z wzajemnością..

Dobro człowieka nie powinno opierać się o wszystko co powie czy zrobi lecz również o słowa nie wypowiedziane. Sytuacje, w których wstrzymał się od głosu, stłumił w sobie wewnętrzne zło i nie zrobił całkowicie nic wtedy gdy zwykły człowiek by pękł. Niczym brzeg lądu, o który uderzają fale - za każdym razem zostaje coraz mniej. Szanujcie drugiego człowieka i zachowujcie się z wzajemnością..
1 komentarz
Czytaj więcej

Szemrzą słowa...

Zbiór myśli, cudownie otwartych źrenic, jak deszczu wagony mkną ku wichru tortury. I tęsknią za suchą wodą, jutro odejdą gdy świat się uśmiechnie do Ciebie. Toczą swe słowa namiętnie jak kat, który rozpościera sieci wulgaryzmów i warg. Czerwieni się strach, łapczywie pijący opowieści spod poduszek niewiast płaczących i użala się nad losem chmur co znikają za rogiem jak to one tylko potrafią. I wstanie dzień ponownie lecz wcale gdy zanucą mu pieśń powrotną jak marsz. Cudowne będzie popatrzeć jak stykają się on i ona, wiersz i cud oka, maleńka iskra co krzyczeć nie woła. Miłość miotać się będzie w popędzie i wcale. Szemrzą słowa...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej