Monochromatyczność natury człowieczej

Człowiek widzi i czyta. Patrzy i nie dowierza. Historie zapisane w internecie: Za pieniądze możesz sobie kupić Dom lecz nie ciepło rodzinne, Możesz sobie kupić łóżko ale nie sen. Możesz sobie kupić zegarek ale nie czas Możesz kupić książkę ale nie wiedzę. Możesz sobie kupić pozycję ale nie uważanie. Możesz płacić lekarzowi ale nie kupisz zdrowia Możesz kupić sobie życie ale nie duszę. Możesz kupić sobie seks ale nie miłość.

I jutro znów ubiorą płaszcz, wypiją herbatę, pokręcą się, postękają... Codzienność definiowana jest przez ludzi, których spotykamy. Ludzi, którym dzisiejszy dzień wcale się nie podoba, którym dzisiejszy dzień jest obojętny, którym uśmiech z twarzy nie schodzi. Suma summarum całego dnia to stosunek ilości ludzi z konkretnym nastawieniem. Praca z klientem to nie łatwy kawałek chleba bo w jednym momencie należy być psychologiem, pedagogiem i jednostką podejmującą decyzje za klienta. Dziś dzień jak każdy inny upłynął pod znakiem zapytania. Karma wraca, pamiętajcie wybierając maskę każdego dnia. Bo czy nie łatwiej uśmiech odwzajemnić uśmiechem?:] Jeżeli chcecie by świat uśmiechał się do was - nie róbcie smutnych min:]

Życie biegnie jak szalone zatracając wartości, mącąc wody umysłu. Pochłania czas, uśmiech i łzy. Kiedyś człowiek warzył słowa przed ich wypowiedzeniem, dzisiaj bardziej otwarty używa ich zgodnie z przeznaczeniem. Kiedyś ktoś użył sformułowania: "Chcesz mieć rację czy spokój?". Ja należę chyba do tych, którzy tą rację chcą mieć. W niespokojnym życiu pełnym fal wymagań, stawiam czoło morzu i wypinam dumnie pierś łapiąc powietrze łapczywym oddechem. Walcz i wygrywaj, albo walcz po to by w końcu wygrać...

Najbardziej żal jest mi rzeczy nie spróbowanych, sytuacji inaczej ułożonych, świadomości że była inna opcja. Świat alternatywnych rozwiązań, nie zapisanych stanów. Możliwości, które może już się nie powtórzą, słów nie wypowiedzianych, gestów nie wykonanych. Szkoda, że nie można spróbować i zrezygnować. Zjeść ciastka i mieć ciastka. Poczuć chociaż różnice jak jest mieć albo pełny brzuch albo posiadać coś fajnego. Życie składa się z nieustannych wyborów, spróbuj sam i wybierz to co najlepsze dla Ciebie...

" Żyj tak jak marzysz , a  nie marz  o tym  by żyć ."  czy cytowanie samego siebie to coś dziwnego? Zaczynam zastanawiać się po co były wielkie plany, poukładany świat, koło składające się z kolejno wkładanych szprych skoro życie szykuje nam nie przewidziane plany. Na dzień dzisiejszy wiem, że ważny jest tylko jeden cel, który popchnie do przodu i nie pozwoli zapomnieć o tym co trzeba robić żeby nie stać w miejscu a wszystko inne to dodatki, marzenia, coś mniej rzeczywistego. Wydawało mi się, że moje życie jest poukładane w jakiś ścisły terminarz, że wiem czego chcę i jest to powód do dumy. Okazało się, że powodem do dumy nie jest planowanie a radzenie sobie w przypadkach kiedy tego planu nie ma, kiedy coś wydarzy się poza naszą jurysdykcją. Świat nie jest zlepiony z planów lecz marzeń...

Presja dusi, nie daje chwili wytchnienia, ogranicza punkt widzenia i wzbudza strach przed porażką. Z biegiem lat człowiek zmienia przyzwyczajenia, upraszcza pewne kwestie życiowe do nie zbędnego minimum. Kiedyś było inaczej, wyższe cele, większe marzenia inny punkt widzenia. Czuje się źle w skórze dorosłego. Ktoś kto raz wyskoczy z gniazda już do niego nie wraca. Świat kreuje w nas poczucie przynależności; wyobrażamy sobie, że bez nas wszyscy w około nie dadzą sobie rady. Nie jest to prawdą. Nie trzeba na siłę szukać sobie zajęcia, patrzeć na wszystkie ręce w około i szukać kogoś kto potrzebuje pomocy. Ktoś kiedyś powiedział "rodzisz się sam i umierasz sam" i wydaje mi się, że nie ma w tym nic złego. To naturalne, że wszyscy w około czegoś od nas wymagają ale to do nas należy decyzja kto zostanie obdarzony naszym zainteresowaniem. Tylko pozostaje ta beznadziejna ludzka przypadłość - sumienie. Nie pozwala spać, myśleć, żyć bo jakoś tak wyszło... Pragnę spokoju duszy, chwili wy

W wielu przypadkach człowiek oszukuje sam siebie. Tworząc wyobrażenia, które z realiami nie mają zbyt wiele wspólnego. Z racji odwiecznego biegu nasza psychika potrzebuje szybkich wyjaśnień. Informacji, które nie muszą być prawdą a dają spokój ducha. Człowiek, który ucieka nie staje się gorszy. On po prostu stara się żyć. Często w biegu zapomina się o sensie. Prawda zatraca się, szuka ujścia. Za rzadko człowiek ma czas aby pomyśleć. Znaleźć sens. Zrobić retrospekcję. Nikt nie pomyśli o nas jeśli sami tego nie zrobimy...

Każdy człowiek w naszym życiu pozostawia jakiś ślad. Jedni pozostawiają smak, inni zapach, zdarzają się też dźwięki i słowa. Osobowość nasza składka się ze zlepek doświadczeń ale należy pamiętać, że to ludzie w około nas dostarczają nam wrażeń. Pamiętam piosenki, smak i zapach. Pamiętam każdą godzinę szczęścia i pomyłek. Pamiętam gorzkie słowa i magię wrażeń. Jesteśmy ziarnem pośród piasku i to on nadaje nam znaczenia...

Gdy opadnie zgiełk, elektronika zostanie w tle, gdy światło przygaśnie i zostaniemy sami. Duże dzieci wyjdą z nas by kaprysami ratować sytuację. Cieszyć się z niczego, śmiać do upadłego, nie martwić się strupami tylko żyć. Codzienność zmniejsza chęć, rujnuje marzenia, tworzy problemy. Brakuje w nas tej Bożej beztroski, chęci życia od tak po prostu, z dnia na dzień, z wiarą na lepsze jutro. Ale gdy jedno marzenie się spełni wracamy do naszej Nibylandii, jesteśmy dziećmi, szukamy guza...

Z biegiem lat człowiek dostrzega pewne rzeczy. Dla przykładu miłość zaczyna się tam gdzie akceptowane są wady drugiej osoby.Gdzie upór i złość ustępują szczęściu drugiej osoby. Świat zamieszkują różne humory a pamiętać należy o tych, które zostawiają uśmiech na ustach bądź też miłe wspomnienia. Nie ma sensu kłamać tam gdzie człowiek zamierza odpoczywać. Dom to miejsce święte i powinno wracać się do niego jak do sanktuarium. Wyzbyć się należy wszelkich niesmaków by odczuć przyjemność przebywania w domu. Zachcianki są ulotne i nie warte uwagi. Smak pojawia się tam gdzie gotuje się długo...