Przejdź do głównej zawartości

Z natury bał się ludzi, wiedział do czego są zdolni. Na codzień ubierał maskę komika; nie było ludzi, którym szczędził uśmiechu. Totalne kuriozum, intelektualista o posturze niedźwiedzia, który uwielbiał czytać książki a hobbistycznie uprawiał kulturystykę. Wysoki na prawie dwa metry miał lęk wysokości. Pacyfista lubujący się w filmach z mordobiciem, skryty romantyk, który wzruszał się przy filmach pokazujących ludzkie poświęcenie. Fanatyk techniki, informatyk z wyboru. Oglądał wszystkich z boku, uczył się na błędach innych. Był niezdecydowany, nie wiedział czego w danej chwili chciał ale miał przed sobą jasno określoną drogę. Co jakiś czas próbował czegoś nowego; murarz, tynkarz i elektryk. Kochał muzykę, bez niej pewnie nie potrafiłby żyć. Nie potrzebnie szukał szczęścia twierdząc, że samo go nie znajdzie. Perfekcjonista - leń, wybuchowe powiązanie sprawiało, że przez tydzień nie kiwnął palcem ale gdy nadszedł dzień wszystko miało swoje miejsce. Pragnął uznania ludzi, którzy na codzień go nie interesowali, chciał przodować w grupie choć dzień w dzień wybierał samotność. Grał, śpiewał, miał własny zespół choć nigdy nie chciało mu się czegoś uczyć. Pisał co płyneło prosto z duszy choć nigdy się tym nie dzielił. Znalazł przyjaźń ale niewiele o sobie mówił. Kochał słuchać i rozwiązywać czyjeś problemy to pokazywało mu jak jego własne są błache. Lubił jeść więc eksperymentował z gotowniem. Gustował w smakowych alkoholach choć nie lubiał stanu po spożyciu. Szanował religie choć sam nie wiedział czy jest sens wierzyć w coś prócz siebie. Pragnął zmian choć nie lubił niespodzianek. Nie wiedział od czego zacząć więc trwał w beznadzieji czekając na impuls...

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Zachowujcie się z wzajemnością..

Dobro człowieka nie powinno opierać się o wszystko co powie czy zrobi lecz również o słowa nie wypowiedziane. Sytuacje, w których wstrzymał się od głosu, stłumił w sobie wewnętrzne zło i nie zrobił całkowicie nic wtedy gdy zwykły człowiek by pękł. Niczym brzeg lądu, o który uderzają fale - za każdym razem zostaje coraz mniej. Szanujcie drugiego człowieka i zachowujcie się z wzajemnością..

Szemrzą słowa...

Zbiór myśli, cudownie otwartych źrenic, jak deszczu wagony mkną ku wichru tortury. I tęsknią za suchą wodą, jutro odejdą gdy świat się uśmiechnie do Ciebie. Toczą swe słowa namiętnie jak kat, który rozpościera sieci wulgaryzmów i warg. Czerwieni się strach, łapczywie pijący opowieści spod poduszek niewiast płaczących i użala się nad losem chmur co znikają za rogiem jak to one tylko potrafią. I wstanie dzień ponownie lecz wcale gdy zanucą mu pieśń powrotną jak marsz. Cudowne będzie popatrzeć jak stykają się on i ona, wiersz i cud oka, maleńka iskra co krzyczeć nie woła. Miłość miotać się będzie w popędzie i wcale. Szemrzą słowa...